De eerste indrukken

Lieve allemaal🙋‍♀️,

Hier weer een berichtje van mij uit het warme, warme Filipijnen.☀️🇵🇭

Afgelopen woensdag was het afscheid op Schiphol, papa, mama, Evie, Pieternel, Justin en zelfs Laura hebben mij uitgezwaaid, echt super leuk!  

De vlucht van Amsterdam naar Hongkong ging prima, ik heb zeker 4 uurtjes geslapen. Er was wel veel turbulentie en omdat wij achteraan in het vliegtuig zaten voelde wij dit extra erg. Na een tijdje sliep ik er gewoon door heen al moest ik af en toe van positie veranderen vanwege dat ik last kreeg van mijn nek.

Ik zat naast een Nederlandse man, hij was er aardig. Zelf ging hij naar Indonesië, hij sponsort daar het onderwijs voor een aantal kinderen. Dit gebeurt via een goed doel en de kinderen kunnen zelf niet op die rekening met het geld komen. Het is de bedoeling dat van die rekening de uniformen, boeken en lesgeld betaald word. Ik vond het erg indrukwekkend. Hij vertelde dat hij vaker gevlogen heeft met cathay pacific airway Hij gaf ons een aantal goede tips tijdens de vlucht.✈️

We hadden onze overstap op Hongkong. Dit was even stressen aangezien we maar een uurtje overstap hadden en door de turbulentie wat vertraging op hebben gelopen. Aangezien Hongkong een heel groot vliegveld is moesten we met een ondergrondse metro naar de volgende vlucht. Toen we in manilla aankwamen was het gelijk warm! De mensen keken direct al naar ons omdat we blanke meisjes zijn. Er kwam al gelijk een vrouw naar mij toe om te praten over mijn haar kleur, ze vond het erg mooi, zo blond.

In manilla duurde onze overstap 2,5 uur. Velen hebben daar nog even geslapen omdat het in Nederlandse tijd middernacht was. Bij de binnenlandse vlucht van manilla naar iloilo city hadden we een redelijk klein vliegtuig. Voor het opstijgen en na het landen hadden ze de airconditioning aangezet waardoor er allemaal rook door het vliegtuig vloog. Ik heb deze hele vlucht geslapen haha.😴

Eenmaal aangekomen in iloilo city werden we heel warm ontvangen. De hele familie van onze stagebegeleider, Janice, stond klaar met een spandoek. De familie had een Jeepney geregeld. Dit is een open busje die over het algemeen overvol is, geen ramen of deuren. Gelukkig hadden we deze voor ons alleen, zodat alle koffers bij ons in de bus paste en niet op het dak hoefde.

Eenmaal in gepakt zijn wij naar een supermarkt gereden om drinken te kopen en het ontbijt voor vrijdagmorgen. Hierna gingen we bij de familie langs om het huis te zien en hebben we de rest van de familie te ontmoet.

Het huisje waar we in zitten is net een villa. Het is groot, er zijn veel kamers met ventilators en we hebben een airco. We moeten het toilet doorspoelen met een bak water en de douch is echt een miezerstraaltje maar ik ben zeker heel tevreden. We hebben een bodyguard (niño) die alles in de gaten houdt en zelfs hier slaapt, hierdoor voel ik me heel veilig. Hij vraagt altijd waar we heen gaan en hoe lang dat ongeveer duurt. Op het dak zit een mooi terras met een prachtig uitzicht, en daar mogen we zelfs een opblaaszwembadje plaatsen.

Op vrijdag had Janice al vroeg een afspraak gemaakt bij de burgemeester, hij wilde ons graag ontmoeten. Hij waardeerde onze komst enorm en wilde gelijk foto’s met ons maken. We hebben nog even een rondje gelopen over de markt gemaakt waar er ook veel foto’s gemaakt zijn van ons. Richting het einde van de middag waren wij uitgenodigd voor een fiësta, een feestje in een dorp waarbij één persoon geëerd word. Dit was heel gezellig! Het eten was daar echt heerlijk en iedereen is zo vriendelijk tegen ons. Soms voel ik me zelfs een beroemdheid door alle foto’s. S’avonds viel de elektriciteit uit, hierdoor zaten we de halve nacht in het donker en hadden we geen airco.

Zaterdag is Hans aangekomen, onze leraar op school. Hans blijft een weekje om iedereen hier te ontmoeten en te controleren dat we op een goede plek zijn. We zijn weer het dorpje ingegaan. Op de trap richting de markt zat een wat oudere vrouw te bedelen… op vrijdag zat ze daar ook al. Op vrijdag had ze haar linkervoet in een dik verband met sokken en kousen erover heen aan. Op zaterdag had ze dit op haar rechtervoet. Eerst dachten we dat haar voet geamputeerd moest worden of al was… later was duidelijk dat ze dit alleen deed in de hoop meer geld te ontvangen. Op de markt werden weer veel foto’s gemaakt en een aantal wisten zelfs dat wij verpleegkundige studenten zijn. Dit omdat het op facebook staat bij een aantal mensen uit het dorp, wat jullie misschien al voorbij hebben zien komen.

Aan het einde van de dag zijn we met Nienke, Linda, Imke, Robin en Hans pizza gaan eten. De andere hadden geen trek en wouden even relaxen. Het eten is hier allemaal heel lekker, van pizza of een cheeseburger tot de mihoen en noedels. In de avond is de wifi beter dan overdag, hierdoor kon iedereen facetimen. Het is fijn om thuis te spreken maar ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen met vertellen en wat ik belangrijk vind dat ze meteen weten. Er gebeurt hier zoveel en er is hier zoveel te zien. Later op de avond heb ik nog heel lang beneden gezeten met Linde en Anouk, we hebben met hun familie gefacetimed.📱

Vanochtend heb ik met Monica en Niño gebasketbald, dit was er leuk omdat uiteindelijk tien kinderen mee deden. Het was vroeg op de dag maar al erg heet! 🏀☀️ De kinderen spelen hier veel basketbal! Ik was er duidelijk slechter in dan hun maar dat mag de pret zeker niet bedrukken. Na het basketballen zijn we naar de zee gegaan. Het zand was erg heet en het water was lekker! Ook hier wilde iedereen met ons op de foto. We werden gelijk uitgenodigd voor een volgende fiësta aanstaande zaterdag, we weten nog niet of we gaan. We hebben gezwommen samen met de kinderen want Monica was zo slim om een strandballetje mee te nemen voor in het water! Het was erg leuk om te doen.

Toen we wat wilde eten kregen we gelijk drinken vanuit het barretje daar. Ik weet niet meer hoe ze het drinken noemde maar het was groen en er zaten jelly slierten in. Ik moest wel even wennen daaraan. Het smaakte naar kokos en er zaten ook stukje ananas in.

Voor het avondeten waren we uitgenodigd door Janice en haar familie. Het is zo fijn dat iedereen zo gastvrij is. We hebben gebarbecued en het was weer heerlijk! 🍚🍤🍜🍲Voor het eten hebben we karaoke gezongen. Blijkbaar is dit in de Filipijnen heel populair! We hebben het er toen over gehad dat mensen hier een kipembryo uit een ei eten. Dat we dit onder anderen wisten van expeditie Robinson en dit graag wilde proberen. Er werd verteld dat er scooters langs rijden en die roepen Boeloet (ik weet niet hoe je het schrijft) en dan kan je die eieren kopen. Na het eten kwam er heel toevallen een scooter langs gereden dus moesten we de uitdaging wel aan. Niet iedereen heeft een poging gedaan, Monica, Robin, Linda, Hans en ik wel. Het was heel leuk om te zien hoe erg het gewaardeerd word dat we dit probeerde. Eerst moet je het sap eruit drinken en dan pel je het eitje. Je eet dit wel met zout. Er zit een hard stukje aan die je weg moet gooien. We hebben hem allemaal op. We zijn allemaal super trots.

Volgens Hans zijn we nu een echte Filipino!!

Ik kijk erg uit naar jullie reacties en ik ben benieuwd hoe het weer daar is. Aan de temperatuur moeten we allemaal nog even wennen maar dat komt allemaal goed! Het is overdag rond de 40 graden als ik de bevolking moet geloven.☀️

Liefs,

Annemijn