Tussenweekje vakantie met Robin en ouders.

Lieve allemaal🙋‍♀️,

Het afscheid nemen van de groep en al de lieve mensen viel me zwaar. Ik heb dikke tranen gehuild. Het is ook een gek idee dat we eerst met acht meiden hebben samen gewoond en iedereen gaat apart weer naar huis toe. Ook het besef dat de stage nu is afgelopen viel me zwaar, ik had zo lang naar deze stage uit gekeken en de tijd is voorbij gevlogen.

Nadat we Monica, Anouk, Nienke, Imke, Linda en Linde op het vliegveld in Iloilo hebben afgezet ben ik met Robin naar het winkelcentrum in Iloilo gegaan. Ik heb nog acht dagen samen met Robin en haar ouders voordat papa, mama en Pieternel komen.

Ik vond het wel vervelend dat de andere meiden de vakantie gecanceld hebben, gelukkig mocht ik met Robin en haar ouders mee. Een dubbel gevoel, dat wel.

Ik voelde me verdrietig, de andere meiden gaan naar hun familie, Robin ziet haar ouders binnen enkele uren en ik moet nog een dikke week wachten voordat ik mijn ouders en Pieternel weer kon zien. Des te meer had ik de behoefte om mijn eigen ouders weer te zien, het heeft wel lang genoeg geduurd nu.

Robin haar ouders zijn geland op het vliegveld in Iloilo, wat een geluk en blijdschap voor hun. We gingen weer terug naar het boardinghouse. Wij zouden hier nog een paar dagen blijven zodat Robin Miagao kon laten zien en onze beide werkplaatsen.

Bij aankomst was het al avond, we zijn bij Sulu garden gaan eten, wat was het eten daar elke keer toch lekker. We hebben een rondleiding gekregen van de eigenaar. Tijdens de stageperiode ben ik vaak bij Sulu garden geweest, ik wist toen echter nog niet dat er een atelier bij zat. In het atelier worden hele kleine poppetjes gemaakt die tentoon worden gesteld in het restaurant.🍽🍜

De dag hierna zijn we met Louie mee gegaan op field duty. Hierbij gingen we langs een kleuterschooltje, hier hebben we mijn laatste bellenblaasjes uitgedeeld aan de kinderen. Boven het schooltje was de barangay hall, hier konden ouders met hun baby zich melden voor een vaccinatie, immunisation day.

Er waren deze dag helaas niet veel baby’s aanwezig. Nadat we bij de kleuterklas zijn geweest hebben we nog een rondleiding gekregen door de barangay van Louie. We wilde graag laten zien hoe de mensen hier leven aan de ouders van Robin. We kwamen uit bij een huisje waar een baby heel rustig in een zelfgemaakte hangmat hing terwijl haar moeder aan het douchen was.

Hierna zijn wij naar het Guimbal hospital gegaan. Wij zijn naar binnen gelopen via de spoedeisende hulp ingang, deze ingang werd gebruikt als hoofdingang door meerdere mensen. Eenmaal binnen zagen wij dat de doctor aan het reanimeren was, dit werd gedaan achter een doek. Echter beschermde dit alleen het zicht voor de patiënten die in bed lagen, de andere mensen konden mee kijken. Het verbaasde mij dat alleen de doctor aan het reanimeren was terwijl er zo’n tien verpleegkundige mee keken. Wij hebben op school geleerd dat reanimeren best vermoeiend is en dat het belangrijk is om dit af te wisselen. Ook viel het me op dat de doctor geen ritme aannam in het reanimeren, tenminste niet het ritme dat mij is aangeleerd. Er werd een tube ingebracht bij de patiënt. Op dat moment besloten wij om door te lopen en de rest van het ziekenhuis te laten zien. Het was rond de middag, dit betekend dat het meeste personeel aan het lunchen was. Hierdoor was het vrij rustig in het ziekenhuis. Op het moment dat wij het ziekenhuis wilde verlaten zagen wij dat de doctor nog steeds bezig was met de reanimatie. Hij zag er erg vermoeid uit. De verpleegkundige kwam in mij naar boven en ik heb hulp aangeboden. De ouders van Robin zijn naar buiten gegaan aangezien het er toch wel heftig uit zag. Er waren een doctor en verpleegkundige van de health center in Miagao aanwezig, zij hebben de patiënt binnen gebracht. Robin en ik wisselde het reanimeren af, en het personeel van Miagao zorgde voor de beademing via de tube. Hierdoor kon de doctor de familie van de patiënt te woord staan. Ik voelde de adrenaline door mijn hele lijf. Ik wist dat ik een keer in mijn verpleegkundige carrière zou moeten reanimeren maar ik wist niet dat het al zo snel zou zijn. Voor dat wij naar de Filipijnen zijn gegaan hebben we nog een cursus gevolgd hiervoor, hoe toevallig! Ik begon met reanimeren, ik vond het raar om dit te doen. Ze zag er al levenloos uit voordat wij hielpen, het bleek dat ze in de ambulance al begonnen waren met reanimeren. Ik hoopte van binnen al dat ze het niet zou overleven, wie weet hoe ze eruit zou komen?

Het bleek dat de mensen die met haar was niet haar familie was, zij was werkzaam bij hun op het land. Het duurde niet lang tot de doctor vertelde dat we mochten stoppen met reanimeren. Het bleek dat ze in de ambulance al begonnen waren met reanimeren.

Ik voelde me vreemd van binnen. Ik heb zojuist iemand gereanimeerd. 

We hebben onze spullen gepakt, sterkte gewenst aan de kennissen van de vrouw en zijn naar buiten gegaan, daar wachten de ouders van Robin op ons. Goh, wat had ik behoefte om dit met mijn eigen vrienden en familie te delen. Vol adrenaline wilde ik het liefst thuis op bellen om te zeggen wat ik zonet gedaan heb, ze heeft het alleen niet overleefd.  Nog één weekje en dan zag ik papa en mama weer. 🤩

Wij zijn nog met de ouders van Robin naar Janice en haar familie geweest. We zijn mee geweest met Icie op halen van school. De school was drie deuren verder. Het was leuk om op deze school te zijn. Eerst moesten we weer toestemming vragen aan de directeur om binnen te kijken. De meeste kinderen keken erg tegen ons op, heel schattig! Nadat we Icie hadden opgehaald zijn wij naar het strand gegaan dicht bij Janice. Hier stonden drie grote zwarte schepen. Janice vertelde dat de roddel rond ging dat de eigenaren drugshandelaren waren. Ze zijn heel snel van arm naar rijk gegaan. Het was gezellig om weer bij Janice te zijn. 

De dag hierna ben ik alleen in Miagao gebleven, Robin ging met haar ouders snorkelen. Deze dag heb ik al mijn spullen ingepakt. Ik heb daar heel lang over gedaan. Ik vond het eigenlijk gewoon kut om in de moeten pakken en te gaan. In dit huis heb ik drie maanden gewoond, het voelde echt als een thuis. Ik heb er daarom ook de hele dag over gedaan, ik heb veel met Niño gepraat, hij vroeg regelmatig of het goed ging. Ik merkte aan hem dat ook hij verdrietig was dat de drie maanden om gevlogen zijn. Hij zei dan ook dat hij mij ging missen, en ik hem. Aangezien ik met mijn ouders terug zou gaan naar Miagao had ik geregeld dat ik mijn grote koffer bij Janice kon laten. Mijn kleine handbagagekoffertje nam ik mee naar Antique en Boracay. 

De volgende dag kwamen Janice en Icie al vroeg om afscheid te nemen. Pinpin en yetyet kwamen ook om mijn koffers mee te nemen.  We zijn met de bus naar Antique gegaan. De busreis was relaxed. We zaten achterin de bus. Ik heb naar muziek geluisterd en genoten van het uitzicht. 

Antique was prachtig, we hadden alleen niet super mooi weer. Wij zijn naar een waterval geweest, hiervoor gingen we met de scooter en te voet door de bergen. Bij deze waterval konden we zwemmen, we waren de enigste die hier waren. Hierna hebben wij een school bezocht. Het valt me nog steeds op hoe gastvrij de mensen hier allemaal zijn. 

In Antique waren niet veel restaurantjes, en weinig restaurantjes waren open. Eigenlijk waren er maar twee restaurantjes. Hier kon je alleen maar fastfood eten, we hebben daarom friet met kipfingers gegeten, de keuze was reuze. Het ontbijt bij het hotel was lekker. In de avond deden we vaak kaartspelletjes, gezellig. 

Wij zijn ook een dagje naar een warm bad op vuur geweest. Het voelt raar om in het warme weer een warm bad te nemen, je koelt er niet van af. 

Hierna hebben we gegeten in het water. Ze hadden in het riviertje ernaast tafels en banken geplaatst waar wij konden eten. Heel gek om te kunnen eten in het water.

De vakantie met de ouders van Robin en Robin zelf hebben we afgesloten in Boracay. Ik ben vier dagen bij hun in Boracay gebleven tot dat mijn ouders aankwamen. We hadden een heel luxe en groot hotel, met heeeeeeeel veel trappen. Naast de deur van ons appartement zat het zwembad al, we konden ook zo de zee in lopen. Het hotel had twee verschillende zwembaden. Ik heb daar eigenlijk maar één keer gezwommen. Ik was veel bezig met de aankomst van mijn ouders en zusje en leefde daar onbewust toch een beetje naar toe. Het hotel lag niet centraal op Boracay, het hotel had daarom ook een autoservice die ons naar het strand kon brengen. De ouders van Robin zijn één dagje wezen duiken, ik en Robin zijn meegegaan en hebben op de boot liggen zonnen☀️☀️☀️. 

Wij zijn wezen uit eten bij een restaurant met een Nederlandse eigenaar. Hier konden we eten bestellen zoals een schnitzel, biefstuk of andere Europese gerechten. 

Het weer werd duidelijk minder, af en toe een bui en niet altijd scheen meer de zon. Het was rustiger op Boracay, tenminste rustiger als de eerste keer Boracay. We hebben nog een stranddagje gehad waarbij we kaartspellen gespeeld hebben op het strand. Deze dag ben ik ook op zoek gegaan naar een hotel om te verblijven met papa, mama en Pieternel. Ik heb ervoor gekozen om terug te gaan naar het resort waar ik de eerste keer ook verbleef. Dit was mij namelijk goed bevallen en ik ben ervan overtuigt dat papa en mama het ook prima vinden. De laatste dag die ik bij hun zou zijn ben ik thuis gebleven. Na het ontbijt zijn hun met een boottocht mee gegaan, ik ben in het hotel gebleven en ik heb gewacht tot dat mijn ouders er eindelijk waren en ik ze kon ophalen bij de haven!🤩

Liefs,

Annemijn.