Cebu met papa, mama en Pieternel.

Lieve allemaal🙋‍♀️,

Hierbij het laatste gedeelte van de vakantie met papa, mama en Pieternel. Het laatste gedeelte van de vakantie zijn wij op het eiland Cebu geweest.

De vlucht naar Cebu was ongeveer 45minuten. Dat vloog natuurlijk zo om.

Eenmaal aangekomen op Cebu zijn wij gelijk naar het hotel gegaan. Het hotel lag gelegen in de hoofdstad van Cebu, genaamd Cebu-city, vlakbij een groot winkelcentrum.

Rondom het hotel lagen allemaal hoge gebouwen waarvan veel een hotel waren. Het restaurant bij het hotel was helaas al gesloten, dus wij zijn ergens pizza gaan eten.🍕

Papa had last van een ontstoken kies, al een paar dagen dit werd alleen maar erger. Zijn hele wang was dik, het zag er echt uit als een hamsterwangetje.

De volgende dag hebben wij een rond tour gedaan. Van te voren heb ik contact gehouden met Jason, de broer van de man van doctor Palmos. We hebben hem ontmoet op de bruiloft, hij woont zelf in Cebu. Hij had aangeboden om, als ik nog een keer naar Cebu wil, het een en ander uit te zoeken voor ons. Ook heeft hij aangeboden om deze tour te maken. Helaas moest hij zelf werken maar zijn vriendin wilde ons wel rondleiden. Zij hadden ook een taxi geregeld die ons rond wilde rijden de hele dag.🚖

Wij zijn naar een hele grote kerk geweest, genaamd bastica minore del santo niño. Hier zijn wij even naar binnen gegaan. Buiten de kerk liepen oude vrouwen rond die kaarsen verkochten. Als je een kaars van hun kocht gingen zij voor jou bidden, ook dit hebben we gedaan.

Hierna zijn wij naar een taoïstische tempel geweest. Dit was ergens hoog in de berg met een mooi uitzicht. Hier kon je bidden voor god, ook kon je een vraag stellen die door middel van twee stenen beantwoord zou worden.

Het Yap-Sandiego ancestral house is één van de oudste huizen in de Filipijnen. Het huis is gebouwd tussen 1675 en 1700. Het huis is nu geopend als museum, alle oude spullen staan nog in het huis zoals de mensen er vroeger in geleefd hebben. In het weekend word het huis nog bewoond door de jongste in de familie, zij erven dit huis. 

Bij binnenkomst werd al gelijk gevraagd naar onze camera. De jongen die ons begeleide en uitleg gaf wist precies hoe de foto’s in het huis gemaakt moesten worden, hij ging daarom ook behoorlijk snel door alle inhoud heen.📸

Hierna zijn wij gaan eten in het lechon-house. Lechon is het varken dat geroosterd word. Het eten was erg lekker hier.

Toen zijn wij naar Lapu-Lapu geweest, een kleine stad nabij Cebu, hier zat ook weer een historisch verhaal achter. Pieternel en ik hebben hier souvenirtjes gekocht om mee te nemen naar Nederland. Aansluitend zijn wij naar een terrein geweest waar zij gitaren maakte. Overal in Cebu zijn gitaren te vinden, zij staan hier bekend om. Ik heb hier een klein blauw gitaartje gekocht als souvenir.

De volgende dag zijn papa en mama naar de doctor geweest voor papa zijn ontstoken kies, de tandarts zat helemaal boven in het winkelcentrum, Pieternel en ik zijn daarom wezen shoppen. Papa kon geholpen worden aan zijn kies de volgende dag, echter heeft hij ervoor gekozen om het met pijnstilling onder controle te krijgen en in Nederland een afspraak te maken met de tandarts. De laatste dag in Cebu-city hebben we een dag bij het zwembad gehouden. Het hotel was groot en van alle gemakken voorzien. Het ontbijt was er heerlijk en heel uitgebreid, je kon er van alles eten.

Hierna zijn wij richting strand gegaan om onze vakantie relaxed af te sluiten. Hier zijn wij nog vier dagen gebleven. Dit resort zat in Alcoy. Vanaf hier konden wij verschillende activiteiten doen. Wij hadden twee kamers gehuurd met uitzicht op de zee. De zee was ook hier helder blauw.🌊 Het resort was erg rustig, er waren niet veel mensen aanwezig. De eerste dag zijn wij op zoek gegaan naar een pinautomaat, deze bleek twee dorpen verderop te zitten, met een tricycle duurde het een hele tijd voor wij daar waren. We hebben gelijk de boodschappen gedaan, snacks gehaald en wat lekkers te drinken. S’avonds konden we bij de bar zitten waar de televisie aanstond, in de avond werd er gekeken naar een film of boksen.📺

Via het resort hebben wij voor de volgende dag een reservering gemaakt voor het zwemmen met walvishaaien in Oslob. Aansluiten konden wij canyoneren in de Kawasan Falls.

Het zwemmen met de walvishaaien begon om 6 uur s’ochtens… pluk de dag.

Het was best een eind rijden naar de walvishaaien, gelukkig konden we in het busje slapen. Van te voren kregen we een uitleg over hoe we met de haaien om moesten gaan, wat we vooral niet moesten doen en dat de vier meter afstand erg belangrijk is.

Het was echt heel toeristisch bij de walvishaaien, er waren wel twintig kleine vissersbootjes met ieder tien toeristen aan boord die met de haaien wilde zwemmen. De walvishaaien werden s’ochtends gelokt met eten en daarna werd het gebied afgezet. Er werd een halve cirkel gevormd van boten om de haaien heen. In het midden waren drie bootjes die de walvishaaien voeren. Iedereen mocht dertig minuten met de haaien zwemmen. Ik vond het spannend maar wel kei leuk! Wat waren die walvishaaien groot!🐋 Veel groter dan ik had verwacht. Er ging een man mee aan boord die foto’s maakte van ons met de haaien, hij wist precies hoe hij mooie foto’s moest maken. Papa was aan het genieten, hij zwom steeds verder van de boot vandaan en lette daarbij niet op, mama daarentegen vond het allemaal erg spannend en bleef liever dicht bij de boot. Pieternel en ik zaten daar een beetje tussen in. Maar als de haaien te dichtbij kwamen dan nam ik liever afstand en zwom ik naar het bootje terug. Na twintig minuten had ik het wel gehad en ging terug de boot op. Het was echt een super mooie ervaring om zo dicht bij de vissen te kunnen komen.

Hierna hebben wij geluncht bij de auto, een paar broodjes. En zijn wij door gegaan naar de kawasan falls. Hier kregen we een zwemvestje, waterschoenen en een helm. We moesten eerst een stukje achterop de motor voor we bij de kawasanfalls uit kwamen. Hiervoor moesten we het laatste stuk lopen. De natuur hier was ontzettend mooi! 

Eenmaal bij de watervallen aangekomen waren wij niet de enigste, meerdere groepen gingen hier vanaf. De kawasanfalls was een soort rivier of stroming water waar watervallen bestonden. Van deze watervallen konden we afspringen en verder lekker met het water mee varen. Er was een stukje met een hoge waterval, heel stoer zeiden papa, Pieternel en ik dat we van het hoogste stukje af wilde springen. Eenmaal bovenaan vond ik het echt spannend. Er stak namelijk een punt uit de rots en je moest best ver vooruit springen… wat als ik nou net die punt zou raken? Papa ging uiteindelijk als eerste, hierna Pieternel. Na veel getwijfel wilde ik uiteindelijk springen. Maar helaas, ik gleed uit en ja hoor.. ik raakte die punt vol. Onze gids is gelijk achter mij aangesproken, iedereen schrok natuurlijk. Ik had alleen een blauwe plek op mijn bil en af en toe een klein schrammetje. Hierna ben ik op dezelfde plek nog wel van een lager stukje afgesprongen. Wij hadden twee begeleiders bij ons, eentje bleef bij mama achteraan, mama ging niet zo snel als wij, en een liep voorop. Er is nog geprobeerd om foto’s te maken maar papa zijn onderwatercamera hield er al snel mee op, de kwaliteit van die foto’s was ook niet super! We hebben onderweg geluncht bij een barbecue. Ook hier konden we van een hoge rots afspringen. Ook dit was weer heel beangstigend maar natuurlijk wel gedaan, mama is overigens nergens vanaf gesproken. We eindigden de tocht bij een hele mooie grote waterval waar wij te eten kregen van de gidsen. Hier liepen een heleboel zwerfhonden rond die graag de resten van het eten wilde hebben.

Hierna zijn wij terug gelopen naar de auto waar wij werden opgehaald. Wat een geweldige dag was dit! Ook wel vermoeiend maar prachtig om mee te maken! Eenmaal terug op het resort hebben wij de foto’s terug gekeken en zijn wij op tijd het bed in gegaan, wat een vermoeiende dag met alle indrukken! De dagen hierna zijn wij bij het resort gebleven en lekker gezond op het strand.

In het weekend had het resort een groot feest voor hun zoveel jarig bestaan, zij verwachte een groot aantal bezoekers.

Op de laatste dag zijn wij eerder vertrokken om nog de laatste souvenirtjes te kunnen kopen in het grote winkelcentrum. Pieternel en ik hebben nog een laatste magnum gegeten, deze konden wij zelf samen stellen. Hierna begon onze tocht naar huis…

Liefs,

Annemijn