Terugreis en heimwee.

Lieve allemaal🙋‍♀️,

Hierbij mijn laatste blog. Deze gaat over de terug reis en het wennen aan Nederland.. dat valt even vies tegen.

Ik wilde namelijk nog helemaal niet naar huis toe.. dat stomme Nederland. De reis viel me dan ook zwaar. We hadden van te voren al een taxi gehuurd die ons via het winkelcentrum naar het vliegveld zou brengen. De vlucht van Cebu naar Manilla viel mee, misschien een uurtje. Tijdens deze vlucht hebben papa mama en Pieternel geslapen. Zij vonden het gelukkig fijn om weer naar huis te zijn. Ik kon nog niet slapen.. Eenmaal aangekomen in Manilla moesten we een hele poos wachten op onze vlucht. In de Filipijnen is het streng verboden om te roken op openbare plekken. Het zoeken voor papa en mama naar een rookplek op het vliegveld is daarom ook niet gelukt. Het was even wachten tot we in konden checken. Alle bankjes waren bezet en we konden daarom ook nergens zitten. Gelukkig konden we vroeg inchecken en daarna rustig wat te eten zoeken. Wij hebben even gekeken bij de winkels, hier heeft papa een fles whiskey gekocht waar hij een handbagage koffertje bij kreeg. Daarna zijn wij bij de Starbucks gaan zitten en hebben hier wat te drinken gehaald. Aangezien de temperaturen in Nederland mogelijk wat lager zijn, heb ik mij omgekleed op het toilet. We moesten even wachten tot we het vliegtuig in konden, hier gingen wij met een busje naar toe. Hierna vlogen wij naar Muscat. Deze vlucht duurde ongeveer zeven uur, ik vond het vreselijk om te realiseren dat wij nu echt naar Nederland gaan en de Filipijnen verlaten. Toen we eenmaal in het vliegtuig zaten vielen papa en mama vrijwel direct in slaap. Pieternel en ik zaten aan allebei aan het gangpad, we hadden de vier plekken in de middelste rij naast elkaar. Pieternel was wel nog wakker en die zat ook wat op haar telefoon. Ik heb op het schermpje alle plekken op gezocht die ik bezocht had in de Filipijnen en hier een foto van gemaakt. Ook was ik druk bezig met het afmaken van mijn blog, ik was hier natuurlijk weer veel te laat mee. Het eten in het vliegtuig smaakte prima, niet fantastisch lekker maar ook niet vies. Toen we eenmaal geland waren in Muscat hadden wij hier een overstap van twee uur. Net genoeg tijd om even in de winkels te neuzen en onze tanden te poetsen op het toilet. 

Hierna vlogen wij door naar München, deze vlucht heb ik bijna de hele tijd geslapen. In München hadden wij een overstap naar Düsseldorf. Tijdens deze overstap waren wij bijna te laat voor onze vlucht, het bleek niet makkelijk om deze overstap te maken en onze koffers mee te laten gaan in het vliegtuig. Hier hadden we bijna problemen mee, gelukkig is alles goed gekomen. Eenmaal buiten rook je weer dat hier overal gerookt mag worden, een hele walm komt op je af. Het laatste stukje vliegen zaten we kriskras door elkaar in het vliegtuig. Het viel mee… we zijn weer in Europa.. het besef was er nog niet echt. Eenmaal in Düsseldorf zijn wij gelijk naar de auto gegaan. Het paste maar net in de auto met alle koffers. Op weg naar huis.🚙 

In Nijmegen aangekomen zijn we gelijk naar de friettent gegaan, stiekem had ik de Nederlandse frietjes en kaassouflé wel gemist. Het voelde raar om weer ‘thuis’ te zijn, inmiddels voelde de Filipijnen als mijn ‘thuis’. Mijn bed lag zeker weer lekker na vier maanden in de Filipijnen te zijn geweest maar ik sliep 10x liever in de Filipijnen. Thuis heb ik mijn koffers op mijn kamer gelegd en ben ik naar bed gegaan. Ik wilde nog niet al mijn spullen uit pakken. De volgende dag had ik al afgesproken om naar de verjaardag van Monica te gaan en daar te slapen. Ik had al bedacht dat afleiding goed zou zijn tegen de heimwee. In de bus naar haar huis toe werd ik alweer gebeld via facebook door mensen uit de Filipijnen. Wat miste ik het nu al.

Ik heb nog een hele tijd hierna heimwee gehad naar de Filipijnen. Ik heb moeite gehad met het los laten hiervan. Op mijn werk duurde het ook even voor dat ik gewend was, de mensen in het verzorgingshuis zijn toch meer op de tijd gericht en verwachten ook dat je binnen vijf minuten bij ze komt, in de Filipijnen hadden de mensen alle geduld en waren ze super dankbaar voor je komst.👩‍⚕️

Dit was mijn buitenlandstage dan, wat een super ervaring en ik zou het zo graag over willen doen!

Ik wil graag weer terug naar de Filipijnen, het liefst zo snel mogelijk, er is nog zoveel moois te zien. Ook mis ik iedereen heel erg, maar het leven gaat door en ik moet maar wennen aan het terug zijn in Nederland, na mijn studie kan ik altijd weer een grote mooie reis maken. Gelukkig kunnen we via facebook nog een hele boel contact houden met elkaar en eventueel ook video bellen.

Liefs,

Annemijn.